Eerste-generatie-studenten zijn pioniers. Op eigen houtje overbruggen ze kloven en brengen daarbij werelden samen. Toch bestaat de typische eerste-generatie-student eigenlijk niet. We hebben hier een aantal persoonlijke verhalen onder pseudoniem uitgelicht om te laten zien dat het om een diverse groep studenten gaat. Wil je een een eerste-generatie-student persoonlijk spreken, dan kan je de verhalen van onze ambassadeurs vinden op onder de UP-date of op onze Instagram pagina. We zijn ons er van bewust dat niet iedereen diens verhaal wil delen of onder het label eerste-generatie-student wil vallen; dat hoeft ook helemaal niet, daar hebben we namelijk onze ambassadeurs voor. Je kan bij UP ook gewoon terecht voor deelname aan activiteiten of om simpelweg ons aanbod te volgen, zonder actief mee te doen.

“Al vroeg wist ik wat ik later wilde worden: dokter.”

Gaandeweg leerde ik wat ik daar allemaal voor moest doen. Thuis waren ze erg trots, maar veel geld om mij te ondersteunen hadden ze niet. Toch konden zelfs de kosten van zo’n lange opleiding mij niet weerhouden van deze droom: ik moest en zou dokter worden. Nu ben ik 28 jaar en zit ik in het derde jaar van geneeskunde. Ik ben wat uitgelopen doordat ik tussendoor moest werken aan mijn spaarrekening en CV. Nu wil ik werken aan mijn netwerk om zo een mooie stageplek te kunnen bemachtigen.

“Met mijn 26 jaar voel ik me een echte stapelaar tussen de bachelorstudenten.”

Ik kom namelijk van het MBO en ben daarna doorgestroomd naar het HBO en het WO. Ook al is mijn weg wat langer geweest, durf ik wel te zeggen dat ik inmiddels wel wat meer algemene kennis heb opgedaan. Toch voel ik af en toe wat afstand tot het studentenleven en wil ik op zoek naar mensen die dezelfde weg als ik hebben doorlopen. 

“Ik voel me soms zelfs wel een beetje alleen tussen de groep studenten.”

Ik ben geïnspireerd geraakt door de interessante lessen van mijn professoren bij de faculteit sociale wetenschappen. Toch zie ik de stof uit mijn lessen nog niet in mijn directe omgeving.  Het studentenleven zoals ik het ken, trekt mij persoonlijk niet zo, maar ik zou er toch op één of andere manier onderdeel van willen zijn. Ik wil op zoek wat student zijn precies voor mij betekent. 

“Halverwege mijn studie rechten besefte ik dat dit niet de studie voor mij was.”

Stoppen was echter ook niet echt een optie, want in mijn ogen stond dat gelijk met falen, en falen was geen optie. Ook geld speelt nog altijd een grote rol. Na twee opleidingen en een master drukt de studieschuld enorm op mijn schouders. Thuis hebben ze nooit mee kunnen betalen aan mijn opleiding, waardoor ze niet goed weten hoe veel het studentenleven eigenlijk precies kost. Ik ben op zoek naar een community waar ik mijn verhaal kwijt kan. 

“De afstand tussen thuis en de universiteit is erg groot geworden, en dus ga ik op zoek naar een gemeenschap die mij kan helpen bij mijn ontwikkeling als persoon.“

Thuis hadden we het er eigenlijk nooit over, maar nu ik al een tijdje op de universiteit zit is het mijn dagelijkse kost geworden. Mijn studententijd was voor mij het moment om volledig mijzelf te worden, eindelijk lekker in mijn vel te zitten en vrienden te maken. Echter bestaan er ook voor mij nog steeds drempels op de universiteit, terwijl ook het thuisfront niet langer helemaal precies begrijpt wat er gaande is. 

“Veel inschrijftijd bij SSH heb ik niet en ik ken ook nog niet heel veel mensen in Utrecht buiten mijn studiegenoten.”

Hoi! Ik ben Sjoerd en ik ben 21 jaar. Ik woon nog niet in Utrecht, maar ik zou dat wel graag wel. Door corona heb ik namelijk de stap naar het studentenleven nog heel even op pauze gezet. Ik zoek nu een kamer, maar dat gaat nog niet van een leien dakje. Velen van mijn vriendenkring wonen nog thuis. Ik ben daarom op zoek naar leeftijdsgenoten in dezelfde situatie die mij meer over de stad Utrecht en het studentenleven kunnen vertellen.